کلانشهر تبریز، روزگاری پیشرو در حملونقل شهری ایران، اکنون به یکی از نمونههای بارز ناکارآمدی ساختار ترافیکی تبدیل شده است؛ شهری که روزانه بیش از دو میلیون لیتر بنزین میسوزاند و دهها میلیارد تومان انرژی را دود میکند، در حالیکه ناوگان اتوبوسرانی آن به کمتر از یکسوم ظرفیت ده سال پیش رسیده است.
در سال ۲۰۲۵ سودان بار دیگر به کانون یکی از بزرگترین فجایع انسانی قرن تبدیل شده است؛ جایی که جنگ داخلی بیرحمانه، منتهی به سقوط شهرهای کلیدی و قحطی در مقیاسی کمسابقه شده و نظام بینالملل را با چالشی بیسابقه برای واکنش مؤثر روبهرو ساخته است. این یادداشت با تکیه بر جدیدترین دادههای میدانی و سازمانهای بینالمللی، ابعاد این بحران و سناریوهای پیش رو را بررسی میکند.
در سالهای اخیر، مفهوم سرمایهگذاری اجتماعی بهعنوان یکی از روندهای نوین اقتصادی در جهان مطرح شده است؛
یکی از چالشهای همیشگی در توسعه اقتصادی کشور، توزیع نامتوازن سرمایه و تمرکز فعالیتهای اقتصادی در چند شهر بزرگ است. در حالی که بسیاری از مناطق کمتر توسعهیافته، دارای منابع طبیعی، ظرفیتهای بومی، نیروی انسانی جوان و فرصتهای تولیدی ارزشمند هستند، اما به دلیل نبود سرمایهگذاری کافی و حمایت هدفمند، بخش زیادی از این ظرفیتها بدون استفاده باقی ماندهاند. در چنین شرایطی، سرمایهگذاریهای خرد میتوانند نقش مهمی در پویایی اقتصادی این مناطق ایفا کنند.
در دنیای امروز، توجه به محیط زیست دیگر یک انتخاب اخلاقی نیست، بلکه به ضرورتی اقتصادی و اجتماعی تبدیل شده است.
مقاله حاضر به قلم پژوهشگر تاریخ، جناب آقای محمدرضا انزابی و به بهانه سالروز صدور فرمان مشروطیت به زیور طبع آراسته شده و به بررسی مبانی نظری و تدوین متون قانونی برای این جریان سیاسی می پردازد. امید که علاقه مندان در این حوزه بتوانند در حین مطالعه نکته بینانه، مطالب را از طریق این رسانه به چالش کشیده و تکمیل نمایند.
در دنیای امروز، رسانهها نه تنها ابزار اطلاعرسانی، بلکه کانالهای اصلی شکلدهی افکار عمومی و فرهنگ اجتماعی به شمار میروند.
اقتصاد، معیشت و مولفه های مربوط به رفاه اجنماعی از جمله موارد مهم و تاثیرگذار در روند شکل گیری جامعه اسلامی منسجم و فعال و روبه پیشرفت محسوب میشود. از این روست که بارها و بارها از دهه های گذشته رویکرد و تاکید مقام معظم رهبری بر روی این کلیدواژه ها بیشتر بوده و میتوان با دقت در فرمایشات معظم له و تطبیق آنها با واقعیات جامعه ایرانی بر اهمیت آن صحه گذاشت.
اینجا ایران است، اینجا آذربایجان است، اینجا تبریز است، همان تبریز زنده مانده در دل تاریخ و ایستاده در غبار تنگ بینی ها و تنگ اندیشیها.